Guài a chìi tùca li nòsi ràisi!

Non è una novità d’oggi quella di volere proteggere le fanciulle. Per noi ragazzi di contrada di S. Maria era un dovere. L’amore, si sa, è cieco e, per coloro che avevano l’avventura di innamorarsi di una ragazza della nostra contrada erano guai. Noi volevamo capire se quel ragazzo “ forestiero di contrada “ provava vero amore o era amore da rapina. I pretendenti dovevano passare sotto le nostre forche “ caudine “ e poi se tutto andava come volevamo noi, quei ragazzi dovevano “soffrire “ per la loro bella.  La bellezza delle nostre ragazze non poteva andarsene senza pegno per il pretendente. Eccovi un fatto vero di storia di altri tempi che, più che amorosa direi odorosa.

Nòtri ganivèi déla cuntràda de  S. Maria ‘n gh’é tegnèva àli nòsi ràisi. Nìgün i püdèva töli sénsa nòs cunséns. Iscì al Mènech che l’éra déla cuntràda de S. Càrlu ‘l g’à piaséva la Miléna che l’éra de S.Maria,  Nòtri ‘n g’à dìcc:

déh Ménech, àa sée te bàzichet ‘n dèli nòsi tèri par ràisi, nòtri de S. Marìa ‘n ta völ mìga mal, ‘l ta pias la Miléna ? Alùra stasìra prima de mezzanòcc pìcach sü ‘na serenàda sùta la finèstra dela so stànsa e dumàa ta ga l’arée gliò cùma ‘na pàsula tüta per ti!”

‘L Ménech al mà dìcc “Bràvi, viòtri sì che sìi gànzi, chèsta sì che l’è ‘na bùna idéa! Pòo ‘l gà dìcc ai so sòci che i éra ilò ‘nséma: Màrcu ‘sta sìra tirà fò ‘l tö Sax, tì Fràncu tìra fo l’armònega che mì canteròo sü ‘na serenàda d’amùr àla Miléna sùta la so stànsa.”

Iscì quasi a mezzanòcc chèi trìì balabiùt de S. Càrlu iè rüàa ilò sùta la finèstra dela stànsa dèla Miléna de S. Maria e i à tacàa la serenàda.

‘Ntànt nòtri ganìvèi de S. Maria ‘n séra piacàa derèe dèl büi cùma sciguèti par vardà cùma la sa ‘mpatàva e  ‘l Bernàrdu ‘l séra metüü deréè de ‘n antùn de ‘na cà pròpri de frùnt àla stànsa déla Miléna.

 ‘L Màrcu e ‘l Fràncu ià tacàa a  sunà e ‘l Ménech a cantà iscì:

U lüna piéna che ta sée lasü

ris’ciàra l’amùr che g’òo ‘n del cör

Miléna, amùr sénsa de ti ‘l mè cör ‘l mör

debrìs la finèstra che ‘n basìn ta ‘l tròo sü.

I töö basìn iè i pü prufümàa,

i tegneròo ‘n del cör preziùs cùma l’or

amor,amor,amor, ta sée ‘n tesòr

debrìs la finèstra che sòo ‘namuràa.

Nòtri, ganivèi de S. Marìa, derée del büi ‘n speciàva la nòsa revincita

De culp ‘l sa debrìi la finèstra dèla stànza de frunt de chèla de la Miléna , e ‘l Bernàrdu l’à ‘nversàa giù ‘na sedèla de piscìna, cun int àa ròba düra sùra la cràpa dei trìi gànzi de S. Carlu  che i é scapàa cùma cunìcc. Per trì dì chèi scimmiòt de S. Càrlu ià spüzzàa de piscina e da chèl dì iè pü rüàa sü ‘n dèli nòsi tèri per rampinà li nòsi ràisi.

Ezio (Méngu)